İyilerinden üç dörtlük doldur dedim, şundan bundan bir yazı olsun istedim

Önce kelam vardı. Dilli geçmiş zaman. Geçmişin de geçmişinde. Tüyler sonra çıktı.
Önce kelam vardı. Di’li geçmiş zaman. Ve herkes halinden memnundu. Sonra tüyler çıktı. Halinden memnun olmayanlar dillerine tüyleri dolayanlar(dı). Onlar kelama takılmış, dilli geçmişi arayanlardı.

Söyleye, söyleye dillerde tüy bitti.

Önce boyutu olmayan tekillik (singularity) vardı. Boyutun da bir başlangıcı vardı. Bıngıl Bangıl bir başlangıç. Lisan’lı geçmiş zaman.

Derken, karanlıktan gelip, gevşettiğim parmaklarıma bir kedi gibi hafifçe sürünerek usulca aklıma bir soru takılıverdi.
Peki, önce dil mi vardı, yoksa müzik mi? Ya da önce lisan mı vardı, yoksa müzik mi?

Arif ol. Düşün
Önce Ahmed Arif vardı.
“Düşün, uzay çağında bir ayağımız, Ham çarık, kıl çorapta olsa da biri”
Sonra Pop Arif.

Pop Arif’in son albümünün adı öğrendik ki ‘Karuan’mış. Pop Arif adını önce biraz garipsedik. Leman dergisinden fırlamış hissine kapıldık. Sonra ‘Reflections of a Poem’i dinledik ve çok beğendik. Pop Arif’i googelladık. Kendisinin Kürt müzisyen Mohamed Arif olduğunu öğrendik.

Avusturya’dan kulağımıza-hemşeri sesler yükselmeye başladı. Fatima Spar’dan sonra Pop Arif. Bunlar benim bildiklerim. Fatima Spar’ı İstanbul’da izleyebildik. Umarım Pop Arif’in yolu da buralara düşer.

Her soru kendi geçmişini taşır peşi sıra.
Peki, önce dil mi vardı, yoksa müzik mi? Ya da lisan mı, yoksa müzik mi vardı önce?

Yoksa biri diğerini yaratırken diğeri de beridekini mi yarattı?
İyimserliğimiz bu geçmişte cevabın da bir şekilde gizli olduğudur.

Dinlediklerim
Pop Arif – Reflections of a Poem.
The Dutchess and the Duke - Reservoir Park
Beck – Modern Guilt
M. Ward – Right in the Head
Bedouin Soundclash - St. Andrews
Bedouin Soundclash - Midnight Rockers
Rush – Tom Sawyer
Judas Priest – Visions
Judas Priest - Nostradamus